Υπήρξε ρώσος μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος με τεράστια επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, καθώς θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μόσχα από γονείς μεσαίας τάξης. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Μηχανικού και για λίγο άσκησε το επάγγελμα του μηχανικού μέχρι το 1843, οπότε και αφοσιώθηκε στο γράψιμο. Λόγω της συμμετοχής του στον κύκλο του ουτοπικού σοσιαλισμού του Πετρασέφσκι και του ενδιαφέροντός του για τις ιδέες του Σαρλ Φουριέ, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα το 1849. Tη δεκαετία του 1860 έζησε κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, τόσο λόγω του θαυμασμού του για την κοινωνία των χωρών αυτών όσο και γιατί υπήρχαν προβλήματα με τους δανειστές του στη Ρωσία, τα οποία προσπάθησε να λύσει καταφεύγοντας και στον τζόγο. Αξιοποιώντας μια εκδοτική πρόταση για τα έργα του κατόρθωσε, μόλις ένα μήνα πριν λήξει η σχετική προθεσμία, να προσλάβει τη στενογράφο Άννα Γρηγόριεβνα Σνίτκινα και να της υπαγορεύσει το βιβλίο του Ο παίκτης (1866) – βασισμένο στην εμπειρία του ως τζογαδόρου και στη σχέση του με τη συγγραφέα Απολινάρια Σούσλοβα (1839-1918).
Λίγους μήνες μετά την έκδοση του βιβλίου παντρεύεται τη Σνίτκινα, η οποία κατόρθωσε να βάλει τα οικονομικά και τη ζωή του σε τάξη. Τα πλέον γνωστά του έργα είναι η νουβέλα Σημειώσεις από το υπόγειο (1864) και τα μυθιστορήματά του Έγκλημα και τιμωρία (1866), Ο ηλίθιος (1868-9), Οι δαιμονισμένοι (1870-1), Οι αδελφοί Καραμάζοφ (1879-80).
